Kadrolar

Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkan Yardımcısı – İstanbul Milletvekili
Sayın Atila KAYA’nın “Ne Bağımsız Ne De Ülkücü; Sadece Bağımlı Ve Satılık!”
başlıklı yaptığı yazılı basın açıklaması.
26 Temmuz 2014

NE BAĞIMSIZ NE DE ÜLKÜCÜ; SADECE BAĞIMLI VE SATILIK!

Kendilerine “Bağımsız Ülkücüler” demeleri bile yeterince cüretkâr ve tahrik edici iken, bir de "Cumhurbaşkanı seçilmesi durumunda daha büyük hizmetlerde bulunacağına inandığımız için seçimlerde Başbakan Erdoğan'ı desteklediğimizi kamuoyuna ilan ediyoruz" diyebilenler yeniden pazara çıktı. “Ülkesini pazarlamakla mükellef” olduğuna inanan bir başbakanın her seçimi bir pazar görmesi ve etiketlediği mallarını tezgahına dizmesi kendi içinde tutarlı fakat temel ahlak ilkeleriyle uyumsuzdur.

1980 öncesi ülkücüleri katleden örgütlerin uzantısı gördükleri yapılarla Ülkücülerin Ekmeleddin İhsanoğlu’yu desteklemelerinin hikmetini anlayamadıklarını söyleyenlerin, 2010 referandumunda hangi guruplarla “evetçilik” oynadıklarını; “Çözülme Süreci”nde hangi guruplarla pazarlık ve işbirliği yaptıklarını sorgulamamaları başbakanlarıyla uyumludur.

Kendilerine “Bağımsız Ülkücüler” diyenler – adlandırmalarının aksine- ülkücülükten bağımsızdırlar ve o sevgili başbakanlarına –her anlamda- bağımlıdırlar. Yani, aslında onlar “Bağımsız Ülkücüler” diye değil, “Bağımlı Tayyipçiler” olarak anılmalıdır.

Geçmişte, Ülkücü Hareket’i Avrupa’da ikiye bölen kişi -pişmanlık duyup af dileyeceği yerde- bugün de azılı bir ülkücü düşmanının çığırtkanlığını yapıyorsa; Ülkücülük’den bağımsız olabilir ama “Bağımsız Ülkücü” olamaz.

Ülkücülük, Türk milliyetçiliğinin bir yorumudur. O milliyetçiliği ayaklarının altına aldığını söyleyen birine bağlanmakla Ülkücü olunur mu?

Yoruma açık hiçbir yanı yoktur: “Ülkücülük” rahmetli başbuğumuzun hayata geçirdiği ve halen de kurum ve kadrolarıyla yaşamakta olan siyasi hareketin özel adıdır ve bu özel adın kullanım hakkı da mensupları dışında hiç kimseye verilmiş değildir. Ülkücülük; siyasi içeriğine olduğu kadar, yapı ve işleyişine de bağlılık ister. Ülkücülüğün içeriğine ve yapısına bağlılık bir yana bu içerik ve yapının en büyük düşmanı olan zata övgüler düzen elbette bu adı kullanamaz.

Bu yönde çaba gösterenlerin geçici bir zaman diliminde Hareket içinde bulunmuş olmalarının “Ülkücülük” adını kullanma hakkı doğurmayacağı gibi hiçbir anlamı da yoktur. Ülkücülük ten ya da göz rengi değildir. Doğmakla kazanılmaz ve sadece yaşamakla sürdürülmez. Ülkücü kurumların çatısı altında bulunan (veya bulunabilir durumda olan) ve ülkücülüğün ideolojik içeriğine bağlı olanlar –böyle oldukları sürece- ‘Ülkücü’dürler.

Şimdiki efendilerine geçmişteki ihanetlerini pazarlayanların birazcık aklı olsaydı, yeni efendi edinmenin onları “hain” olmaktan çıkarmayacağını bilirdi. Bu gibilerde ‘onur’dan en ufak bir parça kalmış bulunsaydı, her zerresine ihanet ettikleri için onları tükürüp atan Ülkücü Hareket’in adını kullanmazlar; o pek kutsadıkları başbakanlarını çağrıştıracak bir adı (mesela, “Sıfırlayamadım Baba Hareketi”) kendileri için seçerlerdi. Sembol olarak da; el ele tutuşmuş ve sevgiyle birbirlerine bakan Apo-Tayyip arması veya ayakkabı kutusunu göğüslerine takabilirlerdi.

MHP’nin (yahut Muhafazakar Parti veya MÇP’nin) belli bir siyasî konuda geliştirdiği direnci kırmak için karşısına “Eski Ülkücüler” adı verilen kişilerin çıkartılması yeni değildir. Geçmişteki örnekler 12 Eylül’ün hemen sonrasında başlar.

Bunların neden piyasaya çıktıklarını anlamak istiyorsanız ne zaman çıktıklarına bakmalısınız. Böylece kime ve ne karşılığı bağlı olduklarını da anlarsınız. Ne zaman ki sevgili başbakanlarının (adı hiç önemli değil, Turgut da olur Tayyip de) bir tarafları kurtarılacak bunlar meydandadır. Elbette, hayrına değil….

Bunlar yeni değildir. Aynı oyunu çok kereler izlemiş olan gerçek ülkücüler, bırakın bunlardan etkilenmeyi, en fazla suratlarına tükürürler. Bunları kullanarak Ülkücüleri bölmeyi düşünenler de ancak bunlar yüzünden Ülkücülerin şevk ve dirençlerini arttırırlar.