YUSUF HALAÇOĞLU

KAYSERİ MİLLETVEKİLİ PROF.DR. YUSUF HALAÇOĞLUNUN

“CEZA MUHAKEMESİ KANUNUNDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA

 İLİŞKİN KANUN TEKLİFİ” İLE İLGİLİ TBMM’DE YAPTIĞI KONUŞMALAR

30.06.2012

Muhterem Başkan, değerli milletvekilleri; öncelikle hepinizi saygıyla selamlıyorum.

Görüşülmekte olan 278 sıra sayılı Kanun Tasarısı’nın 47’nci maddesinin metinden çıkarılması konusunda söz almış bulunuyorum.

Hepimizin bildiği gibi Danıştay, 10 Mayıs 1868 yılında Sultan Abdülaziz’in “Şûrayı Devlet” adı altında kurduğu kurumun devamı olarak bugün Türkiye Cumhuriyeti’nde görev yapmaktadır.

O tarihte çıkarılan bu Şûrayı Devletin görev alanları şunlardır: Tabii ki, herkesin bildiği gibi yine, her kanun muhakkak ki, bir ihtiyaçtan doğar ve ihtiyaç olmadan bir yasa çıkarılmaz. Osmanlı Devleti’nde de özellikle kanunlar ve nizamnameleri tetkik ve tanzim alanında, yine devletle halk arasındaki, yöneticilerle halk arasındaki problemlerin çözümü alanında, yine devlet memurlarının durumlarını araştırma ve bunların yine Hükûmetin, o zamanki yönetimin aralarında meydana gelen sorunlarda mahkeme olarak kurulmuştur.

Bu mahkeme, 1922 yılına kadar aynen devam etti. 1927 yılında tekrardan ihdas edildi ve 1961’de önemli bir yasa değişikliğine uğradı. Burada da mahkemelerin ve hâkimlerin bağımsızlığını ve yürütmeye karşı onların bağımsızlığını koruyabilmek için bir madde eklendi.

Bugün Danıştay Kanunu’na baktığımız zaman ki, bunun en son değişikliği 25/02/2011 yılında meydana gelmiştir ama bir yasa düşünün ki, bir yıl geçmiş olmasına rağmen kanunlarının değiştirilmesi, enteresan olan şey, 25 geçici maddeye sahiptir. Bugün 2 geçici madde daha konmaktadır ve 27 geçici maddeyle yürütülebilecek bir kurum düşünülmektedir.

Değerli milletvekilleri, şimdi burada, tabii ki adaleti yönetenlerin, ki bilhassa Adalet Bakanının sırtına çok önemli bir yük yüklenmektedir. Bu yük, sizlerin sırtına yüklenen yükten biraz daha önemli. Ama ne yazık ki, bu türden, adaleti yerine getirmek isteyen bir bakanlığın geçici maddelerle bir şeyi yürütmeye kalkışması, bir kanunu geçici maddelerle, bir kurumu geçici maddelerle yönetmeye kalkışması ne kadar doğru olabilir?

Ama, şurasını özellikle belirteyim, efendim, idari dava kurullarının oluşturulmasında kimin bunların üyelerini tespit ettiği konusu pek fazla, doğrusunu isterseniz önem taşımıyor. Şundan dolayı önem taşımıyor: Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Kanunu çıkarılırken şöyle bir madde vardı, burada da dile getirmiştim. Bir bilim kurulunun yönetim kurulunun toplanması Bakanlar Kurulunun isteği üzerine yapılıyorsa ve burada alınan kararlar Resmî Gazete’de yayınlanıyorsa buna “ilim kurulu” denmesi mümkün değil. Aynı şekilde, sizce, Danıştay gibi -biraz önce söylediğim tarzda- Hükûmetle, yürütmeyle halk arasında veya yargıyla yasama arasındaki veya yürütme arasındaki problemleri çözmek için oluşturulacak bir idari mahkemenin üyelerinin daha geniş bir platformda, doğrudan doğruya, genel kurul yerine başkanlar kurulu tarafından seçilmesi ne kadar doğru olabilir? Çünkü, eğer siz hukuku siyasallaştıracak olursanız, bunun sonucu, maalesef “Adalet mülkün temelidir” ifadesini, her yerde gördüğümüz sistemi alaşağı edersiniz. “Mülk” dediğiniz nedir? Malınız mülkünüz değil, devlettir, devletin ülkesidir, devletin ülkesi ve milletidir. Siz “Adalet mülkün temelidir.” derken devletin
ülkesini ve milletini adaletle yönetmezseniz, sonucu o devletin hüsrana uğraması demektir, halkın hüsrana uğraması demektir.

Bu bakımdan, biz bu maddenin düzeltilmesini, kaldırılmasını istiyoruz ve geçici maddelerle yasa çıkarılmamasını istiyoruz.

Bugün çıkarılan yasa, çeşitli kesimlerin istekleri doğrultusunda, onların vicdanlarını rahatlatacak bir nitelik taşıması gerekir. Eğer çıkarılacak yasalar halkın vicdanında taraftar bulmamışsa, o yasanın adaleti yerine getirdiği düşünülemez.

Nitekim, adaletin tesisinde birinci derecede muhakkak ki yasalar önemliyken, yasaları uygulayan yetişmiş, liyakat sahibi kimselerin de yetiştirilmesi gerekir. Dolayısıyla, Osmanlı Devleti’nde “kadı” adını verdiğimiz, “hükmeden, karar veren” anlamına gelen, devletin bugünkü anlamda hâkimleri, yargıçları olan kimselerin nitelikleri çok ciddi şekilde değerlendirilmiş, medreseden özel olarak yetiştirilmiş ve atamaları sırasında belli bir sınavdan geçirildikten sonra atama yapılmıştır.

Değerli milletvekilleri, bugün içinde bulunduğumuz Türkiye Büyük Millet Meclisinde, ilginçtir ki, bu saatlere kadar görev yapmaya çalışan Türkiye Büyük Millet Meclisinin değerli milletvekillerinin birçoğunun Mecliste bulunmadığını görüyoruz. Karar yeter sayısı istendiği zaman hemen koşup dışarıdan insanları çağıran, dışarıdan karar yeter sayısı için Meclise giren değerli milletvekilleri, öncelikle kendilerine saygı duymayan kişiler olarak görülmektedir çünkü her şeyden önce Türkiye Büyük Millet Meclisine onları gönderenler yüce Türk milletidir. Temsil ettikleri millete olan saygısızlıkları bir yana, kendilerine saygısızlık yaptıkları gibi, diğer, buraya katılan ve burada yer alan milletvekillerine de saygısızlık yapmaktalar, aynı zamanda kanunun temsilcisi pozisyonunda olan Adalet Bakanına saygısızlık yaptıkları gibi, Meclisin Başkanına da saygısızlık yapmaktalar.

Her şeyden önce şunu düşünün: Osmanlı Devleti bir demokratik devlet değildir, hükümdarlıkla yönetilen bir devlettir. Osmanlı Devleti’nde bile kadılar bir mahkemeyi görürlerken görevden alınmazlar veyahut da yasa değişikliğine uğramaz o dava. Siz Osmanlı Devleti kadar bile olamıyorsunuz. Bunu söylediğimiz zaman bozuluyorsunuz. Niye kızıyorsunuz? Neden, neden…

Teokratik devlette bile olmayan bir şeyi siz yapıyorsunuz, yapmayın. Yani Türkiye’yle karşılaştırın. Türkiye’de ne yapılıyor? Türkiye’de dava görülürken yasa çıkarıyorsunuz, doğru bir şey mi? Kendi vicdanınızda düşünün, bu kadar basit düşünün. Dava görülürken hâkim değiştirilir mi? Değiştirilmez. Bu, vicdanınıza uyuyor mu? Uymaz. “Adalet” diyorsunuz, “Adalet mülkün temelidir.” diyorsunuz; o zaman Türkiye Büyük Millet Meclisinin her şeyden önce kendi değerini kendisinin ortaya koyması gerekir. Siz isterseniz kabul edin isterseniz etmeyin. Yani bunu belli bir siyasi görüş içerisinde düşünüyorsanız kabul etmeyebilirsiniz ama siyasi düşüncelerinizden arının, o zaman bunun doğru olmadığını siz de kabul edeceksiniz. Yani dava görülürken herhangi bir şekilde konuşulmayacağını söylerken ama dava görülürken yasa çıkarıp değiştiriyorsanız o konuyla ilgili, bu, hangi adalete, hangi hukuka sığar, söyleyin.