MUSTAFA KALAYCI

29/03/2012) 

MHP Konya Milletvekili Mustafa Kalaycı’nın

TBMM Genel Kurulunda

199  Sayılı Kanun Hükmünde Kararname Görüşmeleri Esnasında

Gündeme Taşıdığı Konular

Sayın Başkan, Değerli Milletvekilleri,

Hepinizi saygılarımla selamlıyorum.

Sosyal güvenlik politikalarının en önemli amaçlarından birisi, insanlar arasında oluşturduğu güvenlik ağları ile toplumsal eşitsizlikle mücadeleyi desteklemektir. Bu anlamda devlet, tüm bireyler için eşit hak ve yükümlülükler içeren bir sosyal güvenlik sistemi kurgulamakla yükümlüdür.

Ülkemizde de sosyal güvenlik hakkı, Anayasa ile teminata bağlanmış olup, devletin yükümlülüğü altında bulunmaktadır.

İşe başladıkları tarihte yürürlükte olan mevzuata göre emeklilik için gerekli prim ödeme gün sayısı ve sigortalılık süresini tamamladıkları halde, bir başka ifadeyle emekli olma hakkını elde ettikleri halde bir de yaş şartına tabi tutulmaları birçok vatandaşımızı mağdur etmiştir. 

Kazanılmış hakları ellerinden alınan, emeklilikte yaşı bekleyen vatandaşlarımız haklarını aramakta, TBMM’den çözüm beklemekte, bu mağduriyetlerinin giderilmesini sağlayacak düzenleme yapılmasını istemektedir.

Milliyetçi Hareket Partisi emeklilik hakkını elde ettiği halde emeklilik için yaşı bekleyenlere emeklilik hakkının verilmesi gerektiği görüşündedir. Bu konuda sözkonusu mağduriyeti gidermeye yönelik olarak gerekli kanun teklifi ve önergeler vermiştir. 

Hatta, daha bu ayın başında TBMM’nde kabul edilen ve kamuoyunda intibak yasası diye adlandırılan Kanunun görüşmeleri esnasında verdiğimiz teklif ile; 2000 yılından önce sigortalı olanlardan, sigortalı oldukları tarihte yürürlükte olan mevzuata göre emeklilik için gerekli prim gün sayısı ve hizmet yılı şartlarını tamamlamış olanlara, yaş şartı aranmaksızın emekli aylığı bağlanması önerilmiş, ancak AKP Grubunun oylarıyla reddedilmiştir.

Sosyal güvenlik sisteminin iki temel sorunu aktif/pasif dengesindeki bozulma ve bütçe açıklarındaki artıştır.

1992 yılında emeklilik yaş haddinin kaldırılarak erken emekliliğin yolunun açılması, sosyal güvenlik sisteminin aktif/pasif dengesinin hızla bozulmasında, en başta gelen etkenlerden biri olmuştur.  Bu uygulama ile sosyal güvenlik sistemi sürdürülemez hale gelmiştir.

Sosyal güvenlik sisteminin aktif/pasif oranındaki düşüş, açıklarındaki artış yıllardır devam etmekte olup, giderek daha da bozulan bu olumsuz yapının düzeltilmesine yönelik olarak birçok hükümet tarafından çeşitli uygulamalar yürürlüğe konulmuştur. Bunlardan biri de emeklilikte yaş şartı getirilmesidir.

Esas olarak, 38-43 yaşında emekliliğin getirdiği yükü, dünyada hiçbir ülkenin sosyal güvenlik sisteminin kaldırması mümkün değildir. Dünyanın hiçbir ülkesinde de böyle bir uygulama yoktur. Bu bir gerçektir. Bu herkesçe kabul edilmelidir.

Ancak kazanılmış hakların vatandaşın elinden alınması da hukuk devleti ilkeleriyle bağdaşmaz. Hiçbir hukuk devletinde böylesi bir uygulama sözkonusu olamaz. Bu da kabul edilmesi gereken bir gerçektir.

Esasen geçmişte yapılanlara takılıp kalmamak gerekmektedir. Buradan bir yere varamayız. Bir sonuç alamayız. Geçmişte yapılan düzenlemeleri o günün şartlarında değerlendirmek gerekir. Eğer geçmişte bir hükümetin yaptığı yanlış ise bu yanlışı bile bile bugüne kadar düzeltmemiş olmak da aynı derecede yanlıştır.

O nedenle geleceğe bakmalı ve mevcut haksızlıkları giderebilmenin yolunu bulmalıyız.

İşe girdiği tarihte tabi olduğu mevzuata göre emeklilik için gereken sigortalılık süresi ve prim ödeme gün sayılarını tamamlayan vatandaşlarımıza emekli aylığı bağlanmadığı gibi bir de sağlık sigortası primi ödemekle karşı karşıya kalmışlardır.

Kanunla aranan prim ödeme gün sayısını dolduran, dolayısıyla yıllarca gerekli primleri ödemiş olan vatandaşlarımızdan, “sen yaşı doldurmadın sağlık sigortası primini vermezsen sağlık yardımından yararlanamazsın demek”, insafsızlıktır, vicdansızlıktır.

Bu itibarla emeklilikte yaşı bekleyen vatandaşlarımızın yaşadığı mağduriyetlerin belirlenmesi ve çözüm yollarının belirlenmesi için Meclis Araştırması yapılmalıdır.

Bu durumda olan vatandaşlarımıza yaş şartını beklemeksizin emeklilik hakkı verilmelidir. Zira bu onların kazanılmış haklarıdır.

Değerli Milletvekilleri

2012 yılının üçüncü ayının sonuna gelmemize rağmen, sayıları 6 milyonu bulan kamu çalışanları, 4/C mağdurları, memur emeklileri, 65 yaş aylığı alanlar, engelliler, gaziler, şehit yakınları, köy korucuları ve muhtarlar gibi yaklaşık 6 milyon kişinin 2012 yılı maaş artışları henüz verilmemiştir. Bu tutumu bir saygısızlık ve insanlık ayıbı olarak görüyoruz.

AKP Hükümeti; bu kesimleri ilk defa zamsız maaşa mahkûm eden hükümet olma unvanını  elde etmiştir. İstediği kanunu bir gün içinde TBMM’den geçiren AKP Hükümeti, aileleri ile birlikte 20 milyona yakın vatandaşımızın sorununu çözecek, yüzünü güldürecek bir düzenlemeyi henüz becerememiştir.

Böylesine acil durum sözkonusu iken, hala, bugün için aciliyeti olmayan, 5-6 ay sonra yürürlüğe girecek olan yasaya öncelik vermesi de AKP Hükümetinin nasıl rant peşinde koştuğunu da açıkça ortaya koymaktadır. Eğer bir tasarı veya teklifte rant varsa Mecliste öncelikle görüşülmektedir.

Kamu görevlilerine toplu sözleşme hakkı tanıyan tasarının gündemin 4. sırasına alınmasının, hala görüşülmemesinin sizce başka bir izahı var mıdır?

AKP Hükümeti, önümüzdeki ayın 15’inde bir rekor daha kıracak ve tam dört ay boyunca memuruna, emeklisine zam vermeyip inim inim inleten Hükümet olarak tarihe geçecektir.

AKP Hükümeti 2012 maaş artışlarını vermediği gibi uygulamaya koyduğu zamlarla, dar ve sabit gelirli vatandaşlarımızın aylıklarının erimesine yol açmıştır.

AKP Hükümeti yüksek oranlı zamlarla milletimize adeta zulüm uygulamaktadır. Vatandaş her gün yeni bir zam haberi ile karşı karşıya kalmaktadır. Çalışanlar ve emeklilerin sağlık yardımı alırken karşılaştıkları muayene, reçete, ilaç, kutu katılım payı adı altında ödemeler, artık aylıklarının önemli bir kısmına karşılık gelir hale gelmiştir. 

Kamu çalışanları, 4/C mağdurları, memur emeklileri, 65 yaş aylığı alanlar, engelliler, gaziler, şehit yakınları, köy korucuları ve muhtarlar daha 2012 maaş farklarını alamadan, alacakları maaş zammından çok daha fazlasını ödemekle karşı karşıya bırakılmıştır.

TÜRK-İŞ tarafından yapılan “açlık ve yoksulluk sınırı” araştırmasının 2012 Mart ayı sonuçlarına göre; dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken gıda harcaması tutarı (açlık sınırı) 954,40 lira, gıda harcaması ile birlikte giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer harcamaların toplam tutarı (yoksulluk sınırı) ise 3.108,78 liradır.

Bu verilere göre emekli, dul ve yetimlerin tamamı yoksulluk sınırının altında, tamamına yakını da açlık sınırının altında aylık almaktadır. AKP Hükûmeti emeklilere hep umut vermiştir. Ancak emeklileri sürekli aldatmış ve hayal kırıklığına uğratmıştır. Emeklilere banka promosyonu verileceği söylenmiş ancak bu söz de boş çıkmıştır.

Emekliler arasındaki maaş adaletsizliğini gidereceğini vaat etmesine karşın, İntibak konusunda da emeklilerimiz büyük bir aldatmacaya konu edilmiştir.  Çıkarılan Kanun 2000 yılı sonrası SSK emeklilerini, Bağ-Kur emeklilerini kapsamamış, Emekli sandığı ile SSK ve Bağ-Kur emekli aylıkları arasındaki eşitsizlikleri hiç dikkate almamış, Kanunun kapsadığı emeklilerin hakkının da 2013 yılında verilmesi öngörülmüş, haklarına bir yıl daha el koymuştur.

AKP Hükümetleri, çalışanları ve emeklileri insanca yaşayabileceği bir ücret düzeyine kavuşturamamıştır. Emeklilik şartlarını ağırlaştıran, emeklilik yaşını 65 yaşa yükselten, emekli aylıklarının refah payını düşüren, 2008 yılından sonraki hizmetler için bugünkü aylıkların yarısı kadar emekli aylığı bağlanmasını öngören ve bu kanunu çıkaran AKP’dir. 

Sosyal güvenlik sisteminin kötü yönetilmesinin faturasını sigortalılara çıkarmak hakkaniyete uygun değildir.

Sosyal güvenlik sisteminin aktif/pasif dengesini iyileştirmek ve Sosyal Güvenlik Kurumunun bütçe açıklarını azaltmak için, öncelikle yapılması gerekenler; istihdamı artırarak ve kayıt dışı istihdamı azaltarak sigorta kapsamını genişletmek, prim tahsilatındaki sorunları gidermek, etkin bir denetim ve kontrol sistemi kurarak savurganlığı, israfı, usulsüzlükleri ve yolsuzlukları önlemek suretiyle Kurumun gelirlerini artırmak, harcamalarında tasarruf sağlamak gerekmektedir.

Ancak 10. yılına giren AKP Hükümetleri bu tedbirleri almak yerine, emeklilik yaşını yükseltmek, emekli aylıklarını düşürmek, muayene, reçete, ve ilaç katılım paylarıyla sağlık sistemini paralı hale getirmek, bir aldatmacayla işsizlik sigortası fonundaki kaynakları işverenlere aktarmak yolunu seçmiştir.